حنان بلخی، مدیر منطقه‌ای سازمان بهداشت جهانی برای مدیترانه شرقی، در سفری به کابل نسبت به گسترش بحران اعتیاد در افغانستان هشدار داده و گفته است که نزدیک به ده درصد جمعیت کشور از اختلالات مصرف مواد مخدر رنج می‌برند. او خواستار تقویت مراکز درمانی و اجرای برنامه‌های جایگزینی مواد افیونی شد.
خبرگزاری آگاه:
حنان بلخی، مدیر منطقه‌ای سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای حوزه مدیترانه شرقی، روز سه‌شنبه در پیامی در شبکه اجتماعی “ایکس” اعلام کرد که حدود چهار میلیون نفر در افغانستان—معادل تقریبی ۱۰ درصد از جمعیت کشور—به اختلالات مصرف مواد مخدر مبتلا هستند.
خانم بلخی در جریان سفری اخیر به کابل، با حضور در یکی از مراکز درمان اعتیاد ویژه زنان و کودکان، وضعیت بحرانی سلامت روان و اجتماعی در کشور را از نزدیک بررسی کرده است. این مرکز که ۱۰۰ بستر درمانی دارد، به گفته بلخی، نمایانگر بخشی از تلاش‌های جاری برای کمک به زنان و کودکانی است که به‌دلیل اعتیاد از جامعه طرد شده‌اند.
او نوشت: «از قدرت و تاب‌آوری زنانی که در حال بازسازی زندگی خود با کرامت هستند، عمیقاً متأثر شدم.»
بلخی تأکید کرد که مقابله با اعتیاد در افغانستان نیازمند تقویت زیربناهای سلامت، مراکز درمان و برنامه‌های جایگزینی مانند درمان با متادون است. او افزود: «همه سزاوار آن‌اند که شانس درمان داشته باشند.»
سازمان بهداشت جهانی و شماری از نهادهای بین‌المللی بارها نسبت به وضعیت وخیم اعتیاد در افغانستان هشدار داده‌اند و آن را یک «بحران خاموش» خوانده‌اند. بر بنیاد گزارش‌ها، فقر شدید، بیکاری، دسترسی آسان به مواد افیونی و عدم دسترسی به درمان مؤثر از جمله دلایل اصلی گسترش اعتیاد در این کشور هستند.
در سال‌های گذشته، برخی از گزارش‌ها نشان داده‌اند که بسیاری از افراد معتاد در فضاهای باز، پارک‌ها، زیر پل‌ها و حتی در نزدیکی مساجد زندگی می‌کنند، در حالی‌که دسترسی به خدمات ترک اعتیاد در اغلب مناطق بسیار محدود است.
🔍 تحلیل آگاه – افغانستان در دام اعتیاد: بحران خاموش، تهدید ملی
📌 ۱. بحران اعتیاد به‌مثابه تهدید امنیت انسانی
اعتیاد در افغانستان تنها یک معضل اجتماعی یا بهداشتی نیست، بلکه یک تهدید تمام‌عیار برای آینده انسانی و امنیتی کشور به‌شمار می‌رود. با توجه به آمار ۴ میلیونی مبتلایان، این بحران به نقطه‌ای رسیده که می‌تواند انسجام اجتماعی و ظرفیت‌های نیروی کار را به‌طور جدی تضعیف کند.
📌 ۲. زنان و کودکان؛ قربانیان پنهان
بازدید بلخی از مرکز ترک اعتیاد زنان و کودکان نشان می‌دهد که قشرهای آسیب‌پذیر جامعه، از جمله مادران و فرزندان‌شان، به‌شدت در معرض این بحران قرار دارند. در بسیاری موارد، زنان مصرف‌کننده به‌دلایل فرهنگی و نبود دسترسی ایمن، هرگز به مراکز درمان مراجعه نمی‌کنند.
📌 ۳. نیاز فوری به سیاست‌گذاری ملی و حمایت بین‌المللی
در غیاب یک دولت رسمی و به‌رسمیت‌شناخته‌شده در افغانستان، نهادهای بین‌المللی مانند سازمان بهداشت جهانی، تنها بازیگران حاضر در صحنه مقابله با اعتیاد هستند. با این حال، بدون یک نقشه‌راه ملی، برنامه‌های جایگزینی مؤثر مانند درمان با متادون و مراکز سم‌زدایی گسترده، بحران کنونی تنها تشدید خواهد شد.
📌 ۴. مواد مخدر؛ همزمان تولید، مصرف، و فقر
افغانستان از دیرباز یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان مواد افیونی در جهان بوده است. حلقه‌ی تولید و مصرف در یک ساختار فاسد و بدون نظارت، به نوعی وابستگی ساختاری منجر شده که اقتصاد، سیاست و سلامت جامعه را به‌طور همزمان آلوده کرده است.
آمار سازمان بهداشت جهانی درباره‌ی اعتیاد در افغانستان یک هشدار جدی و فراگیر است: بحرانی پنهان، اما ویرانگر. جامعه جهانی، نهادهای بشردوستانه و ساختارهای باقی‌مانده محلی باید هرچه سریع‌تر برای کنترل این وضعیت وارد عمل شوند؛ پیش از آنکه نسل‌های آینده نیز در این چرخه تباه شوند.
Leave feedback about this