شورای پناهندگان ناروی هشدار داده که روزانه نزدیک به ۴۰ هزار مهاجر افغان از مرزهای ایران وارد افغانستان می‌شوند، اما امکانات اولیه برای رسیدگی به این موج بازگشتی وجود ندارد. این نهاد از جامعه جهانی خواسته است که فوراً برای جلوگیری از بحران انسانی دست به کار شود.
خبرگزاری آگاه:
شورای پناهندگان ناروی (NRC) اعلام کرده است که روزانه هزاران مهاجر افغان که از ایران اخراج یا مجبور به بازگشت شده‌اند، از مرز اسلام‌قلعه وارد افغانستان می‌شوند. این نهاد، روز جمعه، ۲۰ سرطان (۱۱ جولای)، در پیامی ویدیویی در شبکه اجتماعی ایکس، نسبت به وخامت اوضاع انسانی در مرزهای غربی افغانستان هشدار داد.
جاکوپو کاریدی، رئیس دفتر NRC در افغانستان، که به تازگی از ولایت هرات و مناطق مرزی بازدید کرده، گفت:
«تنها در سه هفته گذشته، حدود ۴۰۰ هزار نفر از ایران به افغانستان برگشته‌اند و این روند همچنان ادامه دارد.»
او افزود که بازگشت‌کنندگان فاقد هرگونه حمایت یا خدمات اولیه‌اند:
«هیچ زیرساختی برای جذب یا اسکان این جمعیت عظیم در افغانستان وجود ندارد. آن‌ها با دست خالی، گرسنه، و در شرایطی ناپایدار وارد کشوری می‌شوند که خودش در بحران است.»
این شورا از سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای کمک‌کننده خواسته است که فوراً بودجه‌های اضطراری را برای حمایت از بازگشت‌کنندگان اختصاص دهند و بر گفت‌وگوهای دیپلماتیک میان ایران و طالبان برای کنترل و سامان‌دهی این وضعیت فشار بیاورند.
افزایش اخراج مهاجران افغان از ایران، هم‌زمان با تشدید درگیری‌های منطقه‌ای به‌ویژه تنش با اسرائیل، شدت یافته است. بر بنیاد گزارش‌ها، پولیس ایران روزانه ده‌ها هزار مهاجر را بازداشت و به افغانستان دیپورت می‌کند.
این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران ادعا کرده که بیش از ۸۰ درصد این بازگشت‌ها “داوطلبانه” هستند؛ ادعایی که از سوی نهادهای حقوق بشری و مهاجران بازگشتی به‌شدت رد شده است.
📊 تحلیل آگاه:
بحران بی‌صدای انسانی؛ مرز اسلام‌قلعه در آستانه فروپاشی
آن‌چه امروز در مرزهای غربی افغانستان در جریان است، یک بحران انسانی تمام‌عیار است که توجه کافی را از رسانه‌ها و جامعه جهانی دریافت نکرده است.
با بازگرداندن روزانه ده‌ها هزار افغان، ایران عملاً بار سنگین انسانی و اقتصادی خود را به دوش کشوری انداخته که خود تحت حاکمیت یک رژیم سرکوبگر، درگیر بیکاری، فقر شدید، و زیرساخت‌های فروپاشیده است.
ادعای بازگشت «داوطلبانه» نیز بیشتر رنگ سیاسی دارد تا واقعیت میدانی؛ چرا که فشار، آزار سیستماتیک، و تهدید به بازداشت و دیپورت، مهاجران را در وضعیت بی‌اختیاری قرار داده است.
از سوی دیگر، طالبان نیز هیچ برنامه مؤثر و شفاف برای اسکان یا حمایت از بازگشت‌کنندگان ندارند. منابع کمک‌رسان بسیار محدودند و نهادهای بین‌المللی، از جمله NRC، هشدار داده‌اند که در صورت تداوم این روند، مرزها به کانون بحران جدیدی تبدیل خواهند شد.
فشارهای دیپلماتیک بر ایران برای رعایت حقوق مهاجران و تلاش جامعه جهانی برای تأمین بودجه اضطراری، در این مقطع زمانی حیاتی است. بی‌توجهی به این بحران، می‌تواند منجر به ناامنی، بی‌ثباتی اجتماعی، و موج دوم مهاجرت از افغانستان به مسیرهای خطرناک‌تر شود.
Leave feedback about this