درحالی‌که موج اخراج مهاجران افغان از ایران شدت گرفته، وزیر داخله جمهوری اسلامی مدعی شده است که این روند «به دور از افراط و تفریط» و با نگاه انسانی پیش می‌رود. او ادعا کرده که ۷۰ درصد مهاجران «به صورت داوطلبانه» به افغانستان بازگشته‌اند.
خبرگزاری آگاه:
اسکندر مومنی، وزیر داخله ایران، روز دوشنبه، ۲۳ سرطان، در یک نشست رسانه‌ای درباره‌ی وضعیت مهاجران افغان و روند اخراج آن‌ها از ایران گفت که این پروسه «به‌شکل منطقی و محترمانه» در حال پیش‌برد است و ایران هیچ نگاه مهاجرستیزانه‌ای ندارد.
او ادعا کرد: «حدود ۷۰۰ هزار مهاجر در سال جاری از ایران خارج شده‌اند که بیش از ۷۰ درصد آن‌ها داوطلبانه کشور را ترک کرده‌اند.» وی افزود که ایران و افغانستان سابقه‌ای طولانی از روابط فرهنگی، تاریخی و اجتماعی دارند و نمی‌توان میان دو ملت دیوار کشید.
با این حال، وزیر داخله ایران گفت که «ما نمی‌توانیم اجازه دهیم برخی افراد به بهانه مهاجرت وارد کشور شوند و به امنیت ما لطمه بزنند.»
او همچنین ویدیوها و گزارش‌هایی را که از شرایط وخیم اردوگاه‌های مرزی منتشر شده، رد کرد و مدعی شد که این تصاویر توسط کسانی نشر می‌شود که «نه دلسوز افغان‌ها هستند و نه نیت خیر برای ایران دارند».
این اظهارات در حالی بیان می‌شود که پس از آتش‌بس اخیر میان ایران و اسرائیل، فشارهای جمهوری اسلامی بر مهاجران افغان به‌گونه‌ی بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. منابع حقوق بشری می‌گویند که هر روز هزاران مهاجر افغان به‌شکل گروهی از ایران اخراج می‌شوند و بسیاری از آن‌ها هنگام بازگشت، از برخورد تحقیرآمیز و خشونت‌بار نیروهای امنیتی شکایت دارند.
برخی گزارش‌ها نیز از بازداشت‌های خودسرانه، نگه‌داری در اردوگاه‌های فاقد امکانات اولیه، و جدا کردن کودکان از خانواده‌های‌شان حکایت دارند—ادعاهایی که تاکنون از سوی تهران به‌طور شفاف بررسی یا رد نشده است.
📌 خبرنگار مهاجرت و حقوق بشر – تهران | خبرگزاری آگاه
📅 تاریخ نشر: ۲۴ سرطان ۱۴۰۴ / ۱۵ جولای ۲۰۲۵
🔍 تحلیل خبرگزاری آگاه:
ادعای وزیر داخله ایران مبنی بر بازگشت «داوطلبانه» ۷۰ درصد از ۷۰۰ هزار مهاجر افغان، در تعارض آشکار با گزارش‌های میدانی و شهادت‌های پناهجویانی است که از خشونت، تحقیر و بازداشت‌های اجباری در مرزهای ایران سخن گفته‌اند. در شرایطی که ساختار قانونی حمایت از مهاجران در ایران به‌شدت ناکارآمد است، پرسش اینجاست که بازگشت داوطلبانه چگونه تعریف می‌شود؟
در واقع، وقتی گزینه‌های مهاجران تنها «اخراج»، «بازداشت» یا «تحمل تحقیر روزمره» است، واژه‌ی “داوطلبانه” بیشتر به شوخی می‌ماند تا واقعیت.
همچنین تلاش وزیر داخله برای تقلیل بحران به «ویدیوهای جعلی» و «فضاسازی دشمنان» نه تنها مشکلات ساختاری را پنهان نمی‌کند، بلکه نوعی فرافکنی سیاسی برای فرار از مسئولیت اخلاقی و حقوقی در برابر مهاجران آسیب‌پذیر به‌حساب می‌آید.
به‌نظر می‌رسد هم‌زمانی این فشارها با کاهش تنش ایران و اسرائیل نیز بی‌ارتباط نیست. برخی تحلیل‌گران معتقدند که جمهوری اسلامی با هدف «مدیریت افکار عمومی داخلی» و «نمایش اقتدار امنیتی»، مهاجران افغان را به‌عنوان قربانیان جانبی در یک بازی بزرگ‌تر سیاسی به‌کار گرفته است.
در نهایت، آن‌چه بیش از همه نگران‌کننده است، سکوت نهادهای بین‌المللی در برابر روند فزاینده‌ی اخراج و خشونت علیه مهاجران افغان از ایران است—روندی که بدون نظارت و پاسخ‌گویی، ممکن است به بحران حقوق بشری تمام‌عیار تبدیل شود.
📌 تحلیل‌گر ارشد مهاجرت و سیاست منطقه‌ای – خبرگزاری آگاه
Leave feedback about this