بخش زنان سازمان ملل متحد در گزارشی تازه، حکومت طالبان را به حذف سازمان‌یافته و بی‌سابقه‌ی زنان از عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و آموزشی متهم کرده است. این نهاد هشدار داده که بدون مشارکت زنان، توسعه‌ی پایدار در افغانستان امکان‌پذیر نخواهد بود.
خبرگزاری آگاه:
به گزارش خبرگزاری آگاه، سازمان ملل متحد – بخش زنان (UN Women) روز شنبه، ۲۸ سرطان، با نشر گزارش تازه‌ای با عنوان «شاخص جنسیت افغانستان ۲۰۲۴» اعلام کرده است که حقوق و آزادی‌های زنان و دختران در افغانستان به‌شکل هدفمند و نظام‌مند از سوی طالبان سرکوب شده است.
در این گزارش آمده که زنان و دختران افغان تقریباً از تمام عرصه‌های آموزشی، شغلی، و اجتماعی حذف شده‌اند و مشارکت آن‌ها در ساختار جامعه به‌گونه‌ی بی‌سابقه‌ای سرکوب شده است.
براساس آمار این نهاد، نزدیک به ۸ تن از هر ۱۰ زن جوان در افغانستان از آموزش، اشتغال و مهارت‌آموزی محروم‌اند. این وضعیت، افغانستان را به دومین کشور دارای بزرگ‌ترین شکاف جنسیتی در جهان تبدیل کرده است.
در این گزارش همچنین آمده است که ۷۶ درصد تفاوت میان زنان و مردان در حوزه‌هایی چون سلامت، آموزش، دسترسی مالی، و مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها وجود دارد؛ رقمی هشداردهنده که بر عمق بحران حقوق زنان در کشور تأکید می‌کند.
بخش زنان سازمان ملل هشدار داده که بدون توانمندسازی و مشارکت زنان، هیچ آینده‌ای برای توسعه پایدار در افغانستان متصور نیست.
این در حالی است که محدودیت‌های روزافزون طالبان، از جمله ممنوعیت آموزش دختران، منع کار زنان در نهادهای داخلی و خارجی، محدودیت‌های شدید در پوشش، و بازداشت زنان به‌دلیل نداشتن محرم یا نوع لباس، وضعیت حقوق بشری زنان در افغانستان را در بحران عمیقی فرو برده است.
گزارش همچنین اشاره دارد به بازداشت‌های اخیر در کابل و افزایش برخوردهای تحقیرآمیز با زنان در اماکن عمومی، که در تناقض آشکار با موازین حقوق بشری و تعهدات بین‌المللی افغانستان قرار دارد.
📊 تحلیل آگاه:
گزارش UN Women نه فقط یک هشدار آماری، بلکه سندی است که موجبات یک جنایت جمعی خاموش علیه نیمی از جمعیت افغانستان را برملا می‌سازد. طالبان در مدت حاکمیت خود، نظامی تمام‌عیار از تبعیض جنسیتی ساخته‌اند که در تاریخ معاصر کمتر مشابهی دارد.
از حذف دختران از آموزش و کار گرفته تا ایجاد «پولیس حجاب» و بازداشت خیابانی زنان بدون محرم، همه این سیاست‌ها به روشنی نشان می‌دهد که حذف زنان از حیات عمومی نه ناشی از شرایط بلکه یک تصمیم ایدئولوژیک و سیستماتیک است.
در حالی که جامعه جهانی همچنان سرگرم سیاست‌های مهاجرتی و نشست‌های بی‌سرانجام درباره افغانستان است، طالبان با هزینه‌ای پایین و بی‌پاسخ‌گویی کامل، حقوق میلیون‌ها زن را سلب کرده‌اند.
افزون بر آن، اخراج تحقیرآمیز مهاجران افغان از کشورهای همسایه، بدون درنظر گرفتن وضعیت شکننده‌ی زنان بازگشتی، بحران را دوچندان کرده است.
سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی باید فراتر از گزارش‌دهی، به‌سوی اقدامات عملی، فشار سیاسی، تحریم‌های هدفمند و حمایت گسترده از زنان فعال در تبعید گام بردارند.
امروز، زنان افغان نه فقط قربانی، بلکه خط مقدم مقاومت در برابر ارتجاع هستند. بی‌توجهی به سرنوشت آنان، هزینه‌ای خواهد داشت که نه‌تنها افغانستان، بلکه وجدان جهانی را زیر سوال خواهد برد.
Leave feedback about this