افزایش چشم‌گیر حملات هوایی امریکا در دوره دوم ترمپ

در حالی‌که دونالد ترمپ وعده داده بود جنگ‌های بی‌پایان ایالات متحده را به پایان می‌رساند، آمار تازه نشان می‌دهد که حملات نظامی امریکا در دوره دوم ریاست‌جمهوری او به‌گونه‌ی بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است.

خبرگزاری آگاه:

به‌گزارش شبکه الجزیره، روز پنج‌شنبه، ۲۴ جولای، تنها در پنج ماه ابتدایی دوره دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترمپ، ارتش ایالات متحده ۵۲۹ حمله هوایی در ۲۴۰ نقطه مختلف در مناطق خاورمیانه، آسیای مرکزی و آفریقا انجام داده است.

این رقم تقریباً معادل کل حملات هوایی ثبت‌شده در دوره‌ی چهارساله‌ی ریاست‌جمهوری جو بایدن (۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵) است که به‌گفته مرکز ACLED، در مجموع ۵۵۵ حمله گزارش شده بود.

بر پایه داده‌های پروژه داده‌های رویداد و مکان درگیری مسلحانه (ACLED)، سیاست نظامی ترمپ در دوره دوم شاهد چرخشی آشکار در اولویت‌های امنیتی بوده است؛ به‌گونه‌ای که حمله هوایی اکنون به‌جای آخرین راهکار، به‌عنوان گزینه نخست در مدیریت بحران‌های بین‌المللی در نظر گرفته می‌شود.

کارشناسان معتقدند این تغییر رویکرد نشانه‌ای از افزایش اتکای دولت ترمپ به ابزارهای نظامی برای اعمال فشار ژئوپولتیک است؛ رویکردی که برخلاف شعارهای انتخاباتی او در مورد پایان «جنگ‌های بی‌پایان» به‌نظر می‌رسد.

ترمپ در سال ۲۰۲۰ با انتقاد شدید از سیاست‌های مداخله‌گرایانه دولت‌های پیشین، از جمله در افغانستان و عراق، وعده داده بود نیروهای امریکایی را از اغلب درگیری‌ها بیرون بکشد؛ اما داده‌های تازه نشان می‌دهد که او نه‌تنها این سیاست را کنار نگذاشته، بلکه آن را با شیوه‌ای جدید ادامه داده است.

🔍 تحلیل آگاه:

افزایش حملات هوایی ایالات متحده در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترمپ، می‌تواند نشانه‌ی دوگانگی میان گفتمان رسمی و سیاست عملی دولت او باشد. در حالی‌که شعار خروج از جنگ‌ها و تمرکز بر مسائل داخلی، بخش اصلی کارزار انتخاباتی ترمپ را تشکیل می‌داد، آمار واقعی از افزایش ابزارگرایی نظامی در سیاست خارجی امریکا حکایت دارد.

به‌کارگیری حمله هوایی به‌عنوان ابزار پیش‌فرض واکنش نظامی، ممکن است به کاهش هزینه‌های انسانی برای ارتش امریکا منجر شود، اما هم‌زمان، خطر افزایش تلفات غیرنظامیان و تشدید تنش‌های منطقه‌ای را نیز به‌دنبال دارد.

این تغییر تاکتیکی همچنین می‌تواند نهادهای بین‌المللی را با چالش‌های حقوق بشری مواجه سازد؛ چرا که تصمیم‌گیری درباره هدف‌گیری‌ها اغلب بدون نظارت جهانی صورت می‌گیرد.

در نهایت، روند فعلی نشان می‌دهد که سیاست خارجی ایالات متحده، فراتر از نام رئیس‌جمهور، وابسته به منافع راهبردی و ساختارهای عمیق امنیتی است که تغییر آن نیازمند چیزی بیش از شعارهای انتخاباتی خواهد بود.