ورونیکا بوشکوویچ‌پوهر، کاردار اتحادیه اروپا در افغانستان، در سفر به ولایت خوست تأکید کرد که اتحادیه اروپا همچنان متعهد به حمایت از زنان، آموزش حرفه‌ای، و توانمندسازی اجتماعات محلی افغانستان است. او از پروژه‌های برنامه جهانی غذا در این منطقه بازدید و با دریافت‌کنندگان کمک‌ها گفت‌وگو کرد.
خبرگزاری آگاه:
روز دوشنبه، ۱۳ اسد، ورونیکا بوشکوویچ‌پوهر، کاردار اتحادیه اروپا در افغانستان، به ولایت خوست سفر کرد و در همراهی با هیأتی از اتحادیه اروپا، از پروژه‌های در حال اجرای برنامه جهانی غذا (WFP) در این منطقه بازدید به‌عمل آورد.
او در جریان این سفر، با زنان و مردان دریافت‌کننده کمک‌ها به‌طور مستقیم گفت‌وگو کرده و تاکید نمود که اتحادیه اروپا همچنان به توانمندسازی زنان و ارتقای ظرفیت اجتماعات محلی پایبند است. وی تصریح کرد که این تلاش‌ها با تمرکز بر حوزه‌هایی چون آموزش‌های حرفه‌ای، ایجاد مشاغل کوچک برای زنان و توسعه سیستم‌های آبیاری مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی طراحی شده‌اند.
کاردار اتحادیه اروپا گفت: «این برنامه‌ها به هدف بزرگداشت تاب‌آوری و حمایت از ظرفیت‌های درونی جوامع محلی افغانستان اجرا می‌شوند و ما به تقویت آن‌ها ادامه خواهیم داد.»
او همچنین افزود که در شرایطی که چالش‌های سیاسی و حقوق بشری در افغانستان افزایش یافته، سرمایه‌گذاری در توانایی‌های زنان و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر، به‌ویژه در مناطق دورافتاده، اولویت کلیدی اتحادیه اروپا است.
تحلیل آگاه:
در شرایطی که طالبان به‌شدت حقوق زنان را محدود کرده‌اند و مشارکت آنان در آموزش، کار، و اجتماع تقریباً متوقف شده، حضور نماینده اتحادیه اروپا در خوست و دیدار مستقیم با زنان، نشانه‌ای روشن از تداوم تعهد جامعه جهانی به مسئله عدالت جنسیتی در افغانستان است.
اتحادیه اروپا با رویکردی غیرسیاسی اما مؤثر، در تلاش است تا با استفاده از ابزارهای توسعه‌ای مانند پروژه‌های معیشتی و آموزشی، جای خالی نهادهای ملی در حمایت از حقوق زنان را تا حدودی پر کند.
این بازدید همچنین می‌تواند حامل پیامی غیرمستقیم به طالبان باشد: جامعه جهانی وضعیت زنان افغانستان را زیر نظر دارد، و پشتیبانی از آنان صرفاً در سطح شعار باقی نخواهد ماند.
با وجود این تلاش‌ها، کارشناسان معتقدند که کمک‌های بشردوستانه در خلأ سیاست، نمی‌تواند نابرابری ساختاری علیه زنان را از میان ببرد. هرگونه دستاورد در این زمینه، نیازمند تغییر رفتار سیاسی طالبان و بازگشت حداقلی حقوق زنان به ساختار اجتماعی کشور است.
تا آن زمان، آنچه مانند این سفرها انجام می‌شود، صرفاً «مرهمی موقت» است؛ مرهمی که هرچند امید می‌آورد، اما زخم ریشه‌ای را درمان نمی‌کند.
Leave feedback about this