در تازه‌ترین نمونه از فشارهای هدفمند طالبان بر اقلیت‌های مذهبی، مسجد باب‌الحوائج ابوالفضل العباس در منطقه «سناتوریم» غرب کابل، شبانه و بدون هشدار عمومی تخریب شد. همزمان، ده‌ها خانواده شیعه‌مذهب ساکن این محله تحت تهدید، مجبور به ترک خانه‌های خود شدند.
این مسجد که در دوران ریاست‌جمهوری حامد کرزی ساخته شده بود، سال‌ها محل عبادت، عزاداری و گردهمایی مذهبی جامعه شیعه منطقه بود. طالبان اکنون مدعی‌اند که بنا بر «زمین دولتی و بدون مجوز» بنا شده است، اما ساکنان با ارائه اسناد شرعی و عرفی، مالکیت خود را ثابت می‌کنند. با این حال، این اسناد از سوی طالبان «جعلی» خوانده شد و بدون طی روند قضایی یا بررسی مستقل، تخریب و تخلیه انجام گرفت.
منابع محلی می‌گویند خانه‌های تخلیه‌شده به افرادی نزدیک به وزیر عدلیه طالبان واگذار شده است؛ الگویی که پیش‌تر نیز در برخی نقاط افغانستان تکرار شده و عملاً به معنای مهندسی جمعیتی و جایگزینی ساکنان اصلی با نیروها و حامیان حکومت است.
از منظر اجتماعی، تخریب یک مسجد شیعه نه فقط اقدامی فیزیکی، بلکه یک پیام آشکار سیاسی و مذهبی است: حذف نمادهای اعتقادی اقلیت‌ها و محدود کردن حضور آنان در مناطق کلیدی. برای جامعه شیعه افغانستان، این حادثه یادآور زخم‌های عمیق تبعیض، کشتار و به حاشیه‌راندگی در دهه‌های گذشته است.
از منظر حقوقی نیز، این اقدام نشان می‌دهد که در افغانستان تحت حاکمیت طالبان، قانون جای خود را به اراده یک گروه مسلح داده است. رد اسناد مالکیت، اجرای عملیات در نیمه‌شب، و عدم رسیدگی عادلانه به شکایات، گواه این است که هدف اصلی نه اصلاحات شهری، بلکه ایجاد هراس و فشار سیستماتیک است.
خانواده‌هایی که از سناتوریم رانده شدند، تنها خانه و زمین خود را از دست ندادند؛ آن‌ها از شبکه‌های اجتماعی، تاریخی و فرهنگی‌شان جدا شدند و ناچارند در حاشیه‌ای نامعلوم و بی‌امکانات زندگی کنند.
تخریب مسجد باب‌الحوائج، تنها یک رویداد محلی نیست؛ این حلقه‌ای دیگر از زنجیره سیاستی است که می‌خواهد سیمای جمعیتی و مذهبی کابل را تغییر دهد. روندی که اگر ادامه یابد، نه‌تنها بافت فرهنگی پایتخت را دگرگون می‌کند، بلکه شکاف‌های مذهبی و اجتماعی را به مرزهای خطرناک و غیرقابل بازگشت خواهد رساند.
Leave feedback about this