منابع محلی گفته‌اند که استخبارات طالبان در ولسوالی دولت‌شاه لغمان، دو نظامی پیشین امنیت ملی را همراه با دو شهروند عادی بازداشت کرده است. این بازداشت‌ها پس از حمله راکتی افراد ناشناس به مدیریت استخبارات طالبان صورت گرفته است.
خبرگزاری آگاه:
بر اساس اطلاعات منابع محلی، عزیزالله و محمدنعیم، دو سرباز پیشین امنیت ملی که به تازگی از ایران بازگشته بودند، روز جمعه توسط استخبارات طالبان بازداشت شدند. این افراد پس از حمله راکتی ناشناس به مرکز استخبارات طالبان در ولسوالی دولت‌شاه هدف قرار گرفتند.
به گفته منابع، طالبان پس از این حمله عملیات جست‌وجوی خانه‌به‌خانه در روستای فراشغان را آغاز کرده و در نهایت این دو نظامی پیشین را همراه با دو غیرنظامی دستگیر کردند.
نزدیکان این نظامیان بازداشت‌شده تأیید کرده‌اند که آنان به مهترلام، مرکز لغمان، منتقل شده‌اند. طالبان تاکنون در این مورد ابراز نظر نکرده است.
بازداشت، شکنجه و در برخی موارد قتل نظامیان و کارمندان دولت پیشین از سوی طالبان پیشینه‌ای طولانی دارد. سازمان ملل متحد اخیراً در گزارشی تأکید کرده بود که طالبان به‌طور منظم نظامیان سابق، زنان بازگشته از مهاجرت، کارمندان دولت پیشین و خبرنگاران را بازداشت و شکنجه می‌کنند. یوناما نیز بارها مستندات مشابهی منتشر کرده است.
تحلیل آگاه
این رویداد بار دیگر نشان می‌دهد که طالبان علی‌رغم ادعای «عفو عمومی»، همچنان به سیاست انتقام‌گیری از نیروهای نظامی و کارمندان دولت پیشین ادامه می‌دهند. بازداشت عزیزالله و محمدنعیم تنها نمونه‌ای تازه از الگوی گسترده‌ای است که طی چهار سال گذشته بارها تکرار شده است.
طالبان نه تنها امنیت جانی نظامیان پیشین را تضمین نکرده‌اند، بلکه با ایجاد فضای ترس، آنان را به‌عنوان «گروگان‌های بالقوه» در معادلات امنیتی خود استفاده می‌کنند. بازداشت‌های جمعی پس از هر حمله یا انفجار، نشان‌دهنده ضعف طالبان در مدیریت امنیتی و توسل آنان به مجازات جمعی است.
از سوی دیگر، این اقدامات پیام روشنی برای مهاجران بازگشته از ایران یا پاکستان دارد: بازگشت به افغانستان به معنای مصونیت نیست، بلکه خطر بازداشت و شکنجه همچنان پابرجاست.
برای جامعه جهانی نیز این یک آزمون جدی است. گزارش‌های یوناما و سازمان ملل، اگر با فشارهای سیاسی و دیپلماتیک همراه نشوند، عملاً تنها به اسنادی برای بایگانی تبدیل خواهند شد. مردم افغانستان در شرایطی قرار گرفته‌اند که نه طالبان نماینده واقعی آنان است و نه رهبران سیاسی در تبعید و اپوزیسیون، ظرفیت و اعتبار لازم را برای دفاع از حقوق مردم دارند.
بازداشت‌های اخیر در لغمان، بار دیگر شکاف عمیق میان ادعای طالبان برای «صلح و امنیت» و واقعیت‌های تلخ میدانی را آشکار می‌سازد.
Leave feedback about this