طالبان اینترنت وایرلس و فایبر نوری را در چند ولایت افغانستان قطع کردند

بر اساس گزارش منابع مستقل، طالبان دسترسی به اینترنت وایرلس و فایبر نوری را در ولایت‌های قندهار، ارزگان، هلمند، نیمروز و بلخ مسدود کرده‌اند. کارشناسان هشدار می‌دهند این محدودسازی می‌تواند به اقتصاد، آموزش و توسعه تکنولوژی کشور آسیب جدی وارد کند.

خبرگزاری آگاه:
منابع معتبر به شبکه اینترنشنال اعلام کرده‌اند که طالبان اینترنت وایرلس یا بی‌سیم (وافای) را در ولایت‌های قندهار، ارزگان، هلمند، نیمروز و بلخ قطع کرده‌اند. اینترنت وایرلس در افغانستان اغلب از طریق مودم‌های خانگی ارائه می‌شود.

این اقدام یک روز پس از مسدودسازی اینترنت فایبر نوری در مزارشریف، مرکز ولایت بلخ، توسط طالبان صورت گرفته است. منابع درون‌گروهی طالبان تأکید کرده‌اند که این محدودسازی به فرمان مستقیم رهبر طالبان، ملا هبت‌الله آخندزاده، اجرا شده است.

به گفته منابع، این اقدام بخشی از یک روند تدریجی برای محدودسازی کامل خدمات اینترنت پرسرعت در افغانستان است. منابع مستقل نیز تأیید کرده‌اند که طی سه هفته گذشته، خدمات شرکت‌های فایبر نوری در سراسر کشور یا به‌طور کامل قطع شده و یا کیفیت آن به شدت کاهش یافته است.

کارشناسان هشدار می‌دهند که هرچند طالبان ممکن است این محدودسازی را به‌عنوان ابزاری برای کنترل جریان اطلاعات در کوتاه‌مدت مورد استفاده قرار دهد، اما پیامدهای درازمدت آن می‌تواند اقتصاد، آموزش، تکنولوژی و رشد دیجیتال افغانستان را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد.

تحلیل آگاه:
قطع اینترنت وایرلس و فایبر نوری توسط طالبان یک اقدام مستقیم برای کنترل جریان اطلاعات و نظارت بر فعالیت‌های کاربران است. این تصمیم نه تنها آزادی دسترسی به اطلاعات را محدود می‌کند، بلکه فعالیت نهادهای دولتی، کسب‌وکارها و آموزش آنلاین را دچار اختلال جدی می‌کند.

اقتصاد دیجیتال، خدمات بانکی آنلاین و ارتباطات حرفه‌ای، همه به این شبکه‌ها وابسته هستند و محدودسازی اینترنت می‌تواند باعث کاهش بهره‌وری، عقب‌ماندگی تکنولوژی و افزایش نابرابری دیجیتال شود.

تجربه کشورهای دیگر نشان داده است که محدودسازی اینترنت به اعتراضات گسترده مردمی و فشارهای اجتماعی منجر می‌شود. در افغانستان، با توجه به جمعیت جوان و متکی به آموزش و خدمات آنلاین، این محدودسازی می‌تواند نارضایتی عمومی را تشدید کند و مشروعیت طالبان را در میان شهروندان کاهش دهد.

این اقدام همچنین پیامدهای بلندمدت امنیتی و سیاسی دارد؛ محدودسازی اینترنت یک ابزار سرکوب دیجیتال است که نسل جوان و فعالان مدنی را از دسترسی آزاد به اطلاعات محروم می‌کند و افغانستان را در مسیر عقب‌ماندگی دیجیتال و اقتصادی قرار می‌دهد.