در چهارمین سالگرد محرومیت دختران از آموزش بالاتر از صنف ششم، دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) بار دیگر بر حمایت از حق آموزش دختران تأکید کرده و سیاست طالبان علیه زنان را نقض آشکار حقوق بشر خوانده است.
خبرگزاری آگاه
دفتر هیأت معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) روز پنج‌شنبه، ۲۸ سنبله، در پیامی اعلام کرد که آموزش دختران یک حق اساسی بشری است و این نهاد همراه با یونیسف و یونسکو از هیچ تلاشی برای حمایت از آموزش دختران دریغ نخواهد کرد.
یونیسف نیز در این مناسبت آموزش دختران افغان را یک «ضرورت جدی» دانست و هشدار داد که ادامه محرومیت آنان، آینده کشور را در تاریکی فرو خواهد برد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، نیز در واکنش به سیاست‌های طالبان گفته است که اقدامات این گروه در قبال زنان و دختران «احمقانه» است و پیامدی جز عقب‌ماندگی بیشتر افغانستان ندارد.
چهار سال پس از بازگشت طالبان به قدرت، محدودیت‌ها علیه زنان نه تنها کاهش نیافته، بلکه گسترده‌تر شده است. از منع آموزش و کار گرفته تا محدودیت‌های شدید بر حضور اجتماعی، زنان افغان همچنان هدف اصلی سیاست‌های سرکوب‌گرانه طالبان هستند.
تحلیل آگاه
چهار سال از بزرگ‌ترین فاجعه آموزشی قرن بیست‌ویکم در افغانستان می‌گذرد: محرومیت میلیون‌ها دختر از حق مسلم آموزش. این محرومیت تنها یک سیاست حکومتی نیست؛ بلکه پروژه‌ای سیستماتیک برای «خاموش کردن نیم جامعه» است.
سازمان ملل و نهادهای وابسته به آن بارها از طالبان خواسته‌اند تا دروازه مکاتب را بگشایند، اما واقعیت این است که طالبان آموزش دختران را نه یک مسئله انسانی یا حقوقی، بلکه یک تهدید ایدئولوژیک می‌دانند. آنان می‌ترسند که آموزش، زنان را به شهروندانی مستقل بدل کند و مشروعیت نظام مردسالارانه‌شان را زیر سؤال ببرد.
پیامدهای این سیاست فراتر از «حق فردی دختران» است:
- فقر ساختاری: جامعه‌ای که نیمی از جمعیتش را از آموزش محروم کند، عملاً آینده اقتصادی خود را ویران می‌سازد.
- انزوای بین‌المللی: طالبان با این سیاست نه تنها در داخل، بلکه در سطح جهانی به نماد سرکوب بدل شده‌اند؛ مسئله‌ای که هر نوع تلاش برای کسب مشروعیت سیاسی را بی‌اثر می‌سازد.
- بی‌اعتمادی اجتماعی: زنان و خانواده‌هایی که آینده دختران‌شان قربانی شده، هر روز بیش از پیش نسبت به این گروه بی‌اعتماد می‌شوند.
جالب این‌جاست که طالبان ادعا دارند سیاست‌های‌شان «مطابق شریعت» است؛ اما در واقعیت، هیچ اجماعی میان علمای جهان اسلام برای محروم‌سازی زنان از آموزش وجود ندارد. به‌همین دلیل است که دبیرکل سازمان ملل، بی‌پرده آن را «احمقانه» توصیف کرده است.
در نهایت، این بحران بیش از آن‌که چالش زنان باشد، بحران یک ملت است. هر نسلی که از آموزش محروم می‌شود، افغانستان یک دهه بیشتر عقب می‌رود. سکوت در برابر این وضعیت، نه تنها خیانت به زنان افغان، بلکه خیانت به آینده کشور است.
Leave feedback about this