در دادگاه مردمی محاکمه طالبان در مادرید، زنان افغان با بغض و اشک از شکنجه‌ها، تهدیدها و محرومیت‌های گسترده خود و دخترانشان سخن گفتند. دادستان‌ها تأکید کردند این اقدامات، نقض سیستماتیک حقوق بشر و جنایت علیه بشریت است.
دادگاه مردمی محاکمه طالبان در مادرید با ارائه اتهام‌های گسترده علیه این گروه، شاهد روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از زنان افغان بود. اورزلا نعمت و بنفشه یعقوبی، دادستانان دادگاه، اتهام محرومیت زنان و دختران از آموزش را مطرح کرده و آن را حمله‌ای به حقوق کودکان و کرامت انسانی خواندند. نعمت گفت: «اقدامات طالبان در برابر تحصیل زنان، نوعی انسانیت‌زدایی است و خشونت ساختاری آنان، زنان را عملاً از جامعه حذف کرده است.»
یکی از قربانیان حمله به آموزشگاه کاج شهادت داد که حتی تلاش برای تحصیل با خشونت روبه‌رو می‌شود. او گفت: «دخترانی که روزی دفترچه در دست داشتند، امروز در گورهای دسته‌جمعی آرامیده‌اند. دختران نباید به‌خاطر رویا دیدن خون بدهند.» شاهد دیگری افزود که پس از بازگشت طالبان، به دلیل جنسیتش از تحصیل محروم شده و سه خواهرش نیز نتوانسته‌اند ادامه دهند.
شاهدان عینی دیگر روایت کردند که طالبان با بازداشت زنان به دلایل واهی، شکنجه‌های جسمی و روانی، ازدواج‌های اجباری و آزارهای مذهبی و قومی، جامعه زنان را تحت فشار قرار داده‌اند. یکی از آنان گفت که طالبان حتی به دلیل داشتن اسپری بدن، زنان را شکنجه می‌کردند و خانه‌های آنان را چندین بار به آتش می‌کشیدند. عاطفه حمیدی، زندانی پیشین، شهادت داد: «شب‌ها از ترس تجاوز و شکنجه خواب به چشمم نمی‌آمد. طالبان به من می‌گفت جای زن در خانه است و وظیفه‌اش تنها فرزندآوری است.»
دادستانان دادگاه، قوانین و اقدامات طالبان را نمونه‌ای از آپارتاید جنسیتی دانستند و بر لزوم جرم‌انگاری این تبعیض تأکید کردند. آنها افزودند که سلطه و سرکوب سیستماتیک طالبان نه تنها به زمان حاضر محدود نمی‌شود بلکه پیامدهای جسمی و روانی آن نسل‌های آینده زنان افغان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
جیانی تونیونی، دبیر دائمی دادگاه، تأکید کرد که ایجاد اجماع جهانی و شبکه نظارتی بین‌المللی برای حمایت از زنان افغان ضروری است و جامعه جهانی باید طالبان را پاسخگو کند.
در این دادگاه، فهرست رهبران متهم طالبان نیز منتشر شد که شامل هبت‌الله آخندزاده، سراج‌الدین حقانی، ملا محمد یعقوب و عبدالغنی برادر است. اورزلا نعمت تأکید کرد که نظام حکمرانی طالبان بسیار متمرکز، غیرپاسخ‌گو و بسته است و طی چهار سال گذشته هیچ رهبری بیرونی نتوانسته آن را به چالش بکشد.
تحلیل آگاه:
روایت‌های دادگاه مردمی نشان می‌دهد که خشونت، محرومیت و سرکوب طالبان علیه زنان افغانستان نه تنها نقض حقوق انسانی بلکه یک الگوی سیستماتیک و سازمان‌یافته است. رسانه‌ها و جامعه جهانی باید صدای زنان افغان را به گوش همگان برسانند و فشارهای بین‌المللی را برای پاسخگو ساختن طالبان افزایش دهند. این پرونده، فرصتی تاریخی برای جرم‌انگاری آپارتاید جنسیتی و حمایت از حقوق بنیادین زنان در افغانستان است.
Leave feedback about this