محمد یونس آخوندزاده، وزیر احیا و انکشاف دهات طالبان، اعلام کرده که بانک جهانی تمایلی به ادامه پروژه‌های ناتمام خود در افغانستان ندارد و تنها حقوق برخی کارمندان را پرداخت کرده است. این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که بحران زیرساختی، به‌ویژه در حوزه آب آشامیدنی، در حال تشدید است و سازمان ملل نیز نسبت به کمبود شدید آب در کابل هشدار داده است.
به گزارش خبرگزاری آگاه، محمد یونس آخوندزاده، وزیر احیا و انکشاف دهات طالبان، روز پنج‌شنبه (۲ اسد/مرداد) در مراسمی تحت عنوان «دستاوردهای یک‌ساله» مدعی شد که بانک جهانی تمایلی برای از سرگیری پروژه‌های عمرانی ناتمام خود در افغانستان ندارد.
او گفت که این نهاد بین‌المللی تنها حقوق کارکنانی را پرداخت کرده که پس از سقوط دولت پیشین، در چارچوب همین پروژه‌ها به کار ادامه داده‌اند، اما هیچ برنامه عملی برای تکمیل یا آغاز دوباره پروژه‌ها وجود ندارد.
آخوندزاده همچنین ادعا کرد که برنامه‌های این وزارت در سال گذشته و ربع اول امسال، توانسته است برای سه‌ونیم میلیون نفر در سراسر کشور آب آشامیدنی پاک فراهم کند. او تأکید کرد که «مزایای این پروژه‌ها بیش‌تر به اقشار محروم، به‌ویژه زنان» رسیده است.
این در حالی‌ست که پروژه انتقال آب دریای پنجشیر به کابل که از جمله وعده‌های طالبان بود، هنوز هیچ‌گونه پیشرفت عملی نداشته است.
در همین حال، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) هشدار داده است که شهر کابل تا سال ۲۰۳۰ با بحران شدید کمبود آب آشامیدنی روبه‌رو خواهد شد، اگر اقدامات زیربنایی فوری صورت نگیرد.
🔍 تحلیل:
اظهارات اخیر وزیر طالبان از چند جهت قابل بررسی است:
۱. بی‌اعتمادی نهادهای بین‌المللی:
بانک جهانی و سایر نهادهای کمک‌رسان از زمان تسلط طالبان، پروژه‌های زیرساختی را یا متوقف کرده‌اند یا مستقیماً از طریق شرکای غیردولتی پیش می‌برند. این بی‌اعتمادی ناشی از نبود شفافیت مالی، موانع حقوق بشری، و انزوای دیپلماتیک حکومت طالبان است.
۲. ادعاهای بی‌پشتوانه آماری:
آمار اعلام‌شده در مورد «تأمین آب پاک برای ۳.۵ میلیون نفر» تاکنون از سوی هیچ نهاد مستقل تأیید نشده است. به‌ویژه در شرایطی که پروژه‌های بین‌المللی متوقف یا تعلیق‌اند، تحقق چنین رقمی پرسش‌برانگیز است.
۳. بحران آب؛ خطر بزرگ آینده:
با وجود وعده‌های بزرگ طالبان، هیچ پیشرفت محسوس در طرح انتقال آب پنجشیر به کابل یا احیای منابع آبی روستایی گزارش نشده است. گزارش یونیسف، هشدار جدی درباره آینده کابل و دیگر مناطق کم‌آب افغانستان است، جایی که رشد جمعیت و تغییرات اقلیمی، وضعیت را وخیم‌تر خواهد کرد.
۴. استفاده تبلیغاتی از «زنان محروم»:
در شرایطی که زنان از آموزش، اشتغال و مشارکت اجتماعی محروم شده‌اند، استفاده ابزاری از نام آن‌ها در ادعاهای عمرانی، تلاشی برای بازسازی وجهه بین‌المللی طالبان تلقی می‌شود.
Leave feedback about this