ادعای تکان‌دهنده؛ طالبان همسر رئیس فدراسیون سنوکر افغانستان را به اجبار نکاح کرده‌اند

محبوب‌شاه دارابی، رئیس فدراسیون ملی سنوکر و بیلیارد افغانستان، می‌گوید طالبان در غیاب او همسرش را به زور به عقد فرد دیگری درآورده‌اند. او مدعی است که مسئولان بلندپایه طالبان در بلخ در این ماجرا دخیل بوده‌اند و خودش نیز پس از بازگشت به کشور بازداشت و شکنجه شده است.

به گزارش خبرگزاری آگاه، محبوب‌شاه دارابی در گفت‌وگو با رسانه «افغانستان آینده» که روز چهارشنبه، ۲ میزان/مهر، منتشر شد، فاش کرد که گروه طالبان در غیاب او همسرش را به نکاح اجباری فرد دیگری وادار کرده‌اند.

دارابی توضیح داد که برای شرکت در انتخابات ریاست جهانی فدراسیون سنوکر و بیلیارد به قطر سفر کرده بود و خانواده‌اش همزمان مراسم ازدواجش را در مزارشریف برگزار کردند. به گفته او، در همین زمان «مولوی قدسی»، مسئول تعلیم و تربیه اردوی طالبان در ولایت بلخ، به او هشدار داده و سپس زمینه نکاح اجباری همسرش با فرد دیگری را فراهم کرده است.

رئیس فدراسیون سنوکر افزود که پس از بازگشت به افغانستان، دریافت «دسیسه‌ی بزرگی» علیه او شکل گرفته و حتی شماری از اعضای خانواده همسرش نیز در آن دخیل بوده‌اند. او گفت که در ادامه، از سوی طالبان بازداشت و در دوران زندان به‌صورت روزانه شکنجه شده است.

دارابی تأکید کرد که بارها به نهادهای عدلی و قضایی طالبان شکایت برده، اما هیچ مرجعی پاسخگو نبوده و همه‌ی ساختارهای قضایی این گروه در فساد غرق هستند.

این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که پیشتر نیز گزارش‌های متعددی از بازداشت‌های خودسرانه و ازدواج‌های اجباری زنان و دختران توسط طالبان در ولایت‌های مختلف منتشر شده است.

تحلیل آگاه:

این ادعا نه‌تنها یک تراژدی شخصی است، بلکه نشانه‌ی آشکار فروپاشی اخلاقی و قانونی در ساختار طالبان به شمار می‌رود. نکاح اجباری، نقض صریح کرامت انسانی و حقوق زنان است، اما در افغانستان تحت حاکمیت طالبان به یک رویه‌ی سیستماتیک تبدیل شده است.

طالبان که خود را «حامی دین و شریعت» معرفی می‌کنند، عملاً ارزش‌های انسانی و اسلامی را قربانی قدرت و فساد کرده‌اند. روایت دارابی پرده از واقعیتی تلخ برمی‌دارد: در غیاب نظام حقوقی مستقل، هیچ‌کس ــ حتی یک چهره‌ی شناخته‌شده ورزشی ــ از تجاوز به حقوق و آزادی‌هایش در امان نیست.

این ماجرا همچنین نشان می‌دهد که ساختار قدرت طالبان نه‌تنها علیه مخالفان سیاسی، بلکه علیه شهروندان عادی نیز ابزار سرکوب، اجبار و معامله بر سر زندگی خصوصی آنان را به کار می‌گیرد. تداوم چنین رفتارهایی، مشروعیت طالبان را بیش از پیش زیر سؤال می‌برد و بحران اجتماعی عمیق‌تری را برای افغانستان رقم خواهد زد.