اتهام قتل‌های هدفمند نظالمیان حکومت پیشین توسط امان‌الدین منصور والی سابق بدخشان

خبرگزاری آگاه: منابع محلی و نظامیان پیشین از ده‌ها قتل هدفمند و بی‌رحمانه در بدخشان طی چهار سال گذشته خبر می‌دهند و امان‌الدین منصور، والی سابق بدخشان و فرمانده قول اردوی ۲۱۷ عمری طالبان، متهم به صدور دستور کشتار نظامیان و مخالفان سیاسی شده است.

به گزارش آگاه، یکی از نظامیان سابق که خود هدف دستور «مصرفش را تیر کن» منصور بوده، به خبرگزاری گفته است که این فرمانده طالبان طی چهار سال گذشته ده‌ها نفر از نظامیان سابق را به قتل رسانده است. او توضیح داد که «مصرفش را تیر کن» شِفر و پیام ویژه منصور به افراد مسلحش برای انجام اعدام‌های هدفمند بوده است.

این نظامی سابق تأکید کرد که خود توانسته از کشور فرار کند، اما بسیاری از همکارانش قربانی بی‌رحمی منصور شده‌اند.

این ادعاها در حالی مطرح می‌شود که تنها سه روز پیش یک کارمند امنیت ملی بدخشان پس از بازگشت از ایران در این ولایت کشته شد.

علاوه بر روایت‌های شفاهی، ویدئویی مستند نیز از تیرباران بی‌رحمانه یک مرد در ولسوالی بهارک بدخشان چند ماه پیش از سقوط نظام جمهوریت وجود دارد. در این ویدئو، منصور مردی را به اتهام همکاری با دولت با چند گلوله به قتل می‌رساند و حاضرین با شعار «الله اکبر» همراهی می‌کنند. این ویدئو منصور را به یکی از بدنام‌ترین و خون‌خوارترین چهره‌های طالبان در بدخشان تبدیل کرده است.

🔎 تحلیل آگاه

روایت‌ها و شواهد موجود نشان می‌دهند که امان‌الدین منصور نه تنها یک فرمانده نظامی، بلکه نمادی از خشونت سازمان‌یافته و بی‌رحمی طالبان در زون شمال‌شرق افغانستان است. صدور دستورات مانند «مصرفش را تیر کن» بیانگر فقدان هرگونه روند قانونی و حقوقی است و تأکیدی بر حکومت ترس و سرکوب است که طالبان چهار سال است در مناطق تحت کنترل خود برقرار کرده‌اند.

قتل‌های هدفمند، حتی پس از سقوط نظام جمهوریت، نشان می‌دهد که طالبان به جای ایجاد امنیت و حاکمیت قانون، از ترور و ارعاب برای تثبیت قدرت خود استفاده می‌کنند. انتشار ویدئوهای مستند از اعدام‌های عمومی، ضمن تهدید روانی جامعه، مشروعیت گروه را نزد مردم و جامعه جهانی کاهش داده و تصویر طالبان را به گروهی خون‌خوار و بی‌رحم تبدیل کرده است.

این اقدامات نه تنها حقوق بنیادین انسانی و زندگی شهروندان را نقض می‌کند، بلکه هرگونه امید به صلح و ثبات در بدخشان و مناطق شمال‌شرق افغانستان را تضعیف می‌کند. استمرار چنین رفتارهایی پیام روشنی دارد: چهار سال حکومت طالبان به معنای حاکمیت ترس، سرکوب و بی‌قانونی است، نه امنیت یا عدالت.