نویسنده : سید حسن موسوی
نشست دو روزه مخالفان طالبان در اسلامآباد، بیش از آنکه نشانه تلاش برای صلح و وفاق ملی باشد، نمایشی از نفوذ و پروژهسازی پاکستان در افغانستان است. این گردهمایی نه نماینده واقعی مردم است و نه میتواند مشروعیت داخلی برای تصمیمگیری درباره سرنوشت کشور ایجاد کند.
اکثر شرکتکنندگان، چهرههای سابق دولتی و سیاسیاند که هیچگاه با رأی مردم انتخاب نشده و پایگاه مردمی ندارند. آنها بیشتر ابزار پروژههای خارجی و منطقهای هستند تا نیروی مستقل برای تغییر واقعی.
پاکستان از دههها پیش در تحولات افغانستان دخیل بوده و مستقیماً طالبان را به قدرت رسانده است. میزبانی این نشست بار دیگر نشان میدهد که اسلامآباد هیچ علاقهای به استقلال و توسعه افغانستان ندارد و تنها به دنبال کشوری تحت نفوذ خود است. این گردهمایی بازتولید همان روند تحمیلی است که مردم افغانستان دهها سال با آن دستوپنجه نرم کردهاند.
طالبان امروز بزرگترین مانع صلح، توسعه و حقوق مردم افغانستان هستند. این گروه با سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز، محدود کردن آزادیها، شلاق زدن و حبس خودسرانه، نشان داده است که نه به مردم علاقه دارد و نه به آینده مستقل کشور. بدون حمایتهای خارجی، طالبان هرگز قادر به تسلط بر افغانستان نمیشد.
شرکتکنندگان نشست نیز هیچ مشروعیت مردمی ندارند. حضور آنها نماینده واقعی خواست مردم نیست و بیشتر رنگ و بوی پروژههای خارجی و تلاش برای مهندسی سیاست داخلی افغانستان دارد. واقعیت تلخ این است که طالبان محصول مستقیم حمایتهای منطقهای و خارجی هستند و برگزاری نشست مخالفان در خاک پاکستان، پیام روشنی دارد: مردم افغانستان همچنان در تصمیمگیری درباره آینده خود نقشی ندارند و همه چیز با ملاحظات و منافع خارجی مدیریت میشود.
این نشست نمیتواند جایگزین اراده واقعی مردم باشد و نه به صلح واقعی منجر خواهد شد و نه مسیر مستقل و آباد افغانستان را تضمین میکند. در ظاهر با عنوان علمی و صلحطلبانه برگزار میشود، اما پیام واقعی آن چیزی جز استمرار نفوذ پاکستان و مهندسی سیاست افغانستان نیست.
نتیجه نهایی آن است که این گردهمایی مشروعیت مخالفان طالبان را کاهش میدهد و بیش از پیش نشان میدهد که پاکستان هیچگاه خواهان افغانستان مستقل نبوده و نخواهد بود. مردم افغانستان همچنان قربانی بازیهای قدرت و پروژههای خارجی هستند و این نشست نمونه دیگری از تکرار همین روند است.
Leave feedback about this