سید محمدرضا علوی، نویسنده و پژوهشگر، میگوید افغانستان 34 قوم دارد و پیش از هر تمرکز بر طالبان، باید ساختار قدرت از انحصار چهار قوم «پتها» (پشتون، تاجیک، هزاره، ازبیک) خارج شود.
«پیش از آنکه سراغ طالبان برویم باید کشور را از انحصار چهار قوم پتها بیرون بیاوریم. در افغانستان 34 قوم است نه چهار قوم.» این گفته کوتاه اما تند و صریح سید محمدرضا علوی، نویسنده و پژوهشگر، در نشستها و محافل فکری بازتاب گستردهای یافته است.
علوی با طرح این گزاره میگوید تمرکز سادهسازیشده بر چهار گروه عمده، صدای بخشهای متنوع جامعه افغانستان را نادیده میگیرد و خطر بازتولید نابرابری و محرومیت را افزایش میدهد. او از نخبگان سیاسی و رهبران مدنی خواسته است پیش از هر گفتوگوی سیاسی دیگری، به بازتنظیم نمایندگی قومی و توزیع عادلانه قدرت بپردازند.
این واکنش در شرایطی مطرح میشود که مباحث مربوط به ثبات، بازسازی و روندهای سیاسی کشور بهطور فزایندهای حول بازیگران بزرگ قومی شکل میگیرد؛ نکتهای که علوی آن را ناکافی و نامنعطف میداند.
تحلیل آگاه
بیان علوی یک هشدار و فراخوان همزمان است: هشدار نسبت به مخاطرات سیاسیسازی هویت قومی و فراخوانی برای بازاندیشی در سازوکارهای نمایندگی. اگر ساختارهای سیاسی بدون درنظر گرفتن تنوع کامل قومی بازطراحی شوند، هم مشروعیت نهادها تضعیف میشود و هم زمینه تنشهای محلی تقویت خواهد شد. راهحلهای عملی کوتاهمدت شامل گنجاندن نمایندگان اقوام کمتر دیدهشده در فرایندهای مشورتی و تصمیمگیری و میانمدت شامل اجرای سرشماری شفاف و مکانیزمهای سهمیهای قابل نظارت است. لازم است گفتگو درباره طالبان همراه با برنامهای روشن برای فراگیرسازی سیاسی باشد تا هر اقدام امنیتی یا مصالحه سیاسی، بستر اجتماعی گستردهتری داشته باشد.
Leave feedback about this