یک منبع آگاه به رویترز گفته است که دولت آمریکا از تعلل طالبان در پایبندی به تعهدات بین‌المللی، به ویژه در زمینه حقوق بشر و آزادی گروگان‌ها خسته شده است. پرونده محمود حبیبی، شهروند افغان-آمریکایی که سه سال پیش در کابل بازداشت شد، مانع اصلی بررسی افزایش تعامل واشنگتن با طالبان تلقی می‌شود.
آدام بولر، نماینده ویژه رئیس‌جمهور آمریکا در امور گروگان‌ها، به همراه زلمی خلیلزاد، نماینده سابق آمریکا در امور افغانستان، روز شنبه در سفری غیرمنتظره وارد کابل شدند. این دو مقام آمریکایی با شماری از مقامات ارشد طالبان، از جمله امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان، و ملاعبدالغنی برادر، معاون اقتصادی این گروه دیدار کردند.
طالبان هدف این دیدار را گفتگو درباره «تبادل زندانیان دو کشور، راه‌های گسترش روابط دوجانبه، مسائل مربوط به شهروندان، سرمایه‌گذاری و سایر فرصت‌ها در افغانستان» اعلام کرده‌اند. وزارت خارجه و کاخ سفید تاکنون در این باره اظهارنظر رسمی نکرده‌اند.
رویترز به نقل از یک منبع آگاه نوشت که واشنگتن از تعلل طالبان در اجرای تعهدات بین‌المللی خود در زمینه حقوق بشر و آزادی گروگان‌ها به ستوه آمده است. به گفته این منبع، بازداشت و سرنوشت نامعلوم محمود حبیبی مانع اصلی در بررسی افزایش تعامل با طالبان است.
پرونده محمود حبیبی، که در دهم اسد ۱۴۰۱ همراه با شماری از همکارانش توسط استخبارات طالبان بازداشت شد، پیچیده باقی مانده است، زیرا طالبان بازداشت او را انکار می‌کند و مدعی است از محل نگهداری وی اطلاعی ندارد. سال گذشته طالبان پیشنهادی مبنی بر مبادله حبیبی با محمد رحیم، آخرین زندانی افغان در گوانتانامو، را رد کرد.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، آزادی شهروندان آمریکایی بازداشت‌شده در خارج را یکی از اولویت‌های خود قرار داده و تاکنون ده‌ها نفر را از زندان‌های افغانستان، روسیه و ونزوئلا آزاد کرده است. در ماه جاری، ترامپ دستور اجرایی امضا کرد که به دولت آمریکا اجازه می‌دهد علیه کشورهایی که در بازداشت ناعادلانه و سیاسی شهروندان آمریکایی دخیل هستند، تحریم و مجازات اعمال کند.
تحلیل آگاه:
این دیدار، بیش از آنکه صرفاً مربوط به تبادل زندانیان باشد، نمایانگر یک پیام قوی سیاسی از سوی واشنگتن است: آمریکا قصد دارد طالبان را تحت فشار و کنترل نسبی نگه دارد. حضور زلمی خلیلزاد، دیپلمات با تجربه در امور افغانستان، به عنوان «لُبی» و رابط سیاسی، نشان می‌دهد که واشنگتن برای انتقال پیام‌های دقیق و اعمال فشار مستقیم به طالبان از دیپلماسی شخصی و کنترل‌شده استفاده می‌کند.
طالبان در این میان تلاش دارد تا از وضعیت بهره‌برداری کند؛ با رسانه‌ای کردن مذاکرات و تأکید بر فرصت‌های سرمایه‌گذاری، تصویر «قابل تعامل» خود را تثبیت می‌کند و می‌کوشد تحریم‌ها و محدودیت‌های اقتصادی را کاهش دهد. با این حال، تعلل در پرونده گروگان‌ها و پرونده محمود حبیبی نشان‌دهنده محدودیت واقعی توانایی طالبان در کسب مشروعیت بین‌المللی است.
پیامد این وضعیت برای مردم افغانستان و جامعه بین‌المللی این است که آزادی واقعی زندانیان و حقوق انسانی شهروندان، همچنان قربانی بازی‌های سیاسی و اقتصادی دو طرف می‌شود. مذاکرات کابل، بیش از هر چیز، عرصه‌ای برای نمایش قدرت واشنگتن و بهره‌برداری تبلیغاتی طالبان است و مردم عادی و زندانیان، قربانیان اصلی این بازی پیچیده باقی می‌مانند.
Leave feedback about this