کابل – خبرگزاری آگاه:
در پی تشدید تنش‌های مرزی میان طالبان و پاکستان، یک حمله انتحاری مرگبار شام جمعه (۲۵ میزان) در شمال وزیرستان رخ داد که به کشته‌شدن دست‌کم هفت سرباز پاکستانی و زخمی‌شدن ۱۳ تن دیگر انجامید.
به گزارش خبرگزاری رویترز، این حمله زمانی صورت گرفت که یک موتر بمب‌گذاری‌شده به دیوار کمپ نظامی برخورد کرد و دو مهاجم دیگر نیز که قصد ورود به کمپ را داشتند، توسط نیروهای پاکستانی از پا درآمدند.
دفتر نخست‌وزیر پاکستان تأیید کرده است که در مجموع شش مهاجم در این رویداد کشته شده‌اند.
این حمله در حالی انجام می‌شود که دو کشور پس از چند روز درگیری مرزی و حملات هوایی، تنها چند ساعت پیش از آن، به آتش‌بس ۴۸ ساعته‌ی موقت دست یافته بودند.
منابع پاکستانی و یک مقام طالبان به رویترز گفته‌اند که آتش‌بس تا پایان مذاکرات برنامه‌ریزی‌شده در دوحه تمدید شده است. با این حال، وقوع این حمله درست در میانه‌ی آتش‌بس، نشانه‌ای از شکنندگی و بی‌اعتمادی عمیق میان دو طرف تلقی می‌شود.
پاکستان می‌گوید که در واکنش به افزایش حملات شبه‌نظامیان از خاک افغانستان، عملیات «انتقام‌گیرانه» را آغاز کرده اما همزمان تأکید دارد که برای گفت‌وگو و کاهش تنش‌ها آماده است.
در مقابل، طالبان این اتهامات را رد کرده و پاکستان را متهم به تحریک درگیری‌های مرزی و پناه‌دادن به گروه‌های مرتبط با داعش می‌کند.
تحلیل آگاه
حمله انتحاری شمال وزیرستان، تنها یک حادثه نظامی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از تغییر موازنه‌ی درگیری میان طالبان و ارتش پاکستان است. این حمله در عمق خاک پاکستان، آن‌هم در یکی از مناطق نظامی به‌شدت محافظت‌شده، پرسش‌های جدی درباره‌ی امنیت داخلی و کنترل استخباراتی اسلام‌آباد ایجاد کرده است.
در حالی که طالبان مسئولیت مستقیم این حمله را نپذیرفته‌اند، اما گسترش فعالیت گروه‌های تندرو در مرزها و استفاده از خاک افغانستان برای انجام چنین عملیات‌هایی، فشار بی‌سابقه‌ای بر روابط اسلام‌آباد و کابل وارد کرده است.
نکته‌ی کلیدی اینجاست که حمله در زمانی صورت می‌گیرد که مذاکرات صلح موقت در دوحه آغاز شده و پاکستان با شدت از طالبان می‌خواهد که بر تحریک طالبان پاکستان (TTP) فشار وارد کند. در چنین شرایطی، این انفجار می‌تواند بهانه‌ای تازه برای تشدید حملات هوایی پاکستان بر خاک افغانستان باشد — حملاتی که عمدتاً غیرنظامیان را هدف قرار می‌دهد، نه رهبران طالبان.
تحلیل‌گران به خبرگزاری آگاه گفته‌اند که الگوی رفتاری پاکستان در سال‌های اخیر نشان داده است که اسلام‌آباد می‌کوشد از درگیری‌های مرزی به‌عنوان ابزار فشار سیاسی استفاده کند، در حالی‌که طالبان نیز برای حفظ چهره‌ی «مستقل و مقاوم» در برابر پاکستان، به درگیری‌های محدود میدان می‌دهند.
اما نتیجه‌ی نهایی این بازی خطرناک روشن است: مردم بی‌دفاع دو سوی مرز، قربانی سیاست‌های امنیتی و جاه‌طلبی‌های دو حکومت می‌شوند.
طالبان که ادعای “حاکمیت ملی” دارند، نه توان دفاع مؤثر از مرز را دارند و نه جرأت پاسخ‌گویی سیاسی به حملات پاکستان را. از سوی دیگر، ارتش پاکستان نیز با وجود تجهیزات سنگین و پهپادهای پیشرفته، هنوز در مهار شورش‌های داخلی خود ناکام است.
حمله انتحاری شمال وزیرستان یادآور این واقعیت است که درگیری کنونی فراتر از یک جنگ مرزی است؛ این تقابلِ استخباراتی، سیاسی و ایدئولوژیک میان دو متحد سابق است — جنگی که هنوز آغاز رسمی‌اش اعلام نشده، اما شعله‌هایش هر روز در دو سوی دیورند زبانه می‌کشد.
Leave feedback about this